درختکاری

گفتند : از درخت سخن گفتن در روزگار آتش و آهن ، جنایتی است !
اما من از درخت سخن گفتم زیرا که هر درخت به چشم من آیتی است از معجزه ی که آدمی اش نام کرده اند . . .
روز درختکاری مبارک...

روز درختکاری

سیاه پوشیده بود ، به جنگل آمد .. استوار بود و تنومند !
مرا انتخاب کرد
دستی به تنه ام کشید ، تبرش را در آورد و شروع به زدن کرد ،  محکم و محکم تر
به خود میبالیدم ، دیگر نمی خواستم درخت باشم ، آینده ی خوبی در انتظارم بود
سوزش تبر هایش بیشتر می شد
که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد ، او تنومند تر از من بود
مرا بی رحمانه رها کرد با زخم هایم ، او را برد …
و من ماندم با زخمهایی که به من زده بود
و من نه دیگر درخت بودم ، و نه  میتوانستم تخته سیاه مدرسه ای باشم.